Voorbereiden
De voorbereidingen begonnen dit keer al op dinsdag. Omdat alles voor 2 paarden mee moest in 1 auto had Donna gevraagd of ik een lijstje wilde maken met spullen die ik mee wilde nemen. Dan konden we de spullen die dubbel waren van het lijstje schrappen en de ruimte die we hadden zo optimaal mogelijk gebruiken.
Met mijn lijstje op zak ging ik woensdag naar Donna toe om de laatste dingetjes te bespreken en om nog een rondje te rijden met Ghadir. Dit word mijn eerste CEI en aangezien Donna er al heel wat meer op haar naam heeft staan is het natuurlijk erg fijn om haar helemaal uit te horen over hoe en wat.
Na alles door te hebben genomen zijn we een heerlijk rondje door de duinen en over het strand gaan rijden. Ghadir liet duidelijk merken dat hij fit en ready to go is. Donderdag het aangepaste lijstje weer tevoorschijn gehaald en alle spullen klaar gezet. De hele dag van hot naar her om alles, maar dan ook alles bij elkaar te pakken.
Vrijdagochtend kwam mijn lieve papa ons ophalen. Siem achterin in zijn stoel en de rest van het kleine autootje volgepropt met mijn spullen. Gelukkig paste ik er zelf ook nog bij. Onderweg naar Donna hadden we al een paar flinke buien gehad, maar gelukkig was het net even droog toen we bij de paarden aankwamen. Alle spulletjes uit de auto gehaald en mijn knappe vriendje uitgezwaaid. Siem zou ik de dag erna pas weer zien in Ermelo.
Vol goede moed begonnen we met het uitzoeken van alle spullen en het inruimen van de auto. Helaas werden we regelmatig verstoord door een fikse bui. Als dit maar geen voorbode voor de dag erna is. 90 kilometer rijden is leuk, maar liever niet 90 kilometer in de regen. Dat is toch iets minder leuk. Natuurlijk klaarde het op toen we net helemaal klaar waren met inpakken.
Aangekomen
Rond de klok van 1 reden we het terrein op van de KNHS. Perfect getimed, want vanaf 1 uur zouden de stallen open zijn. Even de auto geparkeerd naast de stallen om te kijken waar onze paarden zouden staan. De box van Sera was snel gevonden en niet veel later ontdekte we ook waar Ghadir die avond door mocht brengen.
Daarna zijn we naar het terrein gegaan waar we paddockjes mochten maken voor de paarden. Er was nog een mooi plekje achterin vrij. Vanaf dit plekje was het niet zo ver lopen naar de plaats waar de paarden morgen tussen de rondes door even konden relaxen. Perfect dus. Met paaltjes en lint 2 prachtige paddockjes gemaakt, waar de paarden lekker van het nu toch wel mooie weer konden genieten.
Ondertussen gingen Donna en ik door met alles klaar zetten. Emmers water in de stallen, de koelstraat in orde maken, de resting-area in orde maken, ons aanmelden en de nodige eet, drink en plaspauzes zorgde ervoor dat tegen de tijd dat we klaar waren met alles de voorkeuring geopend was. Samen liepen we naar de voorkeuring. Eerst even een rondje op het terrein waar de paarden tussen de rondes door even konden relaxen.
Nadat Ghadir alles in zich opgenomen had liepen we door naar het gedeelte met de koelstraat. Voor zowel Ghadir als voor mij is een CEI evenement helemaal nieuw, dus we hebben lekker al wandelend alles ontdekt. Heel erg fijn want op deze manier kon ik me ook een beetje een voorstelling maken bij morgen en alle vragen die in me op kwamen kon ik meteen aan Donna vragen. Die liep namelijk met Sera naast ons.
Nadat we alles op ons gemakje hadden onderzocht waren we klaar voor de voorkeuring. Er stond een behoorlijke rij, maar het ging allemaal best snel. De paarden waren de hele tijd samen geweest en de stoere Sera was een ware steunpilaar voor Ghadir. Toen Sera eerder naar de voorkeuring mocht dan ons, omdat Sera 160 kilometer moest lopen en Ghadir 90 kilometer, vond hij dat in het begin niet zo een goed idee. Maar al snel kalmeerde deze stoere puppy, Ghadir is namelijk pas 7, en gedraagde zich eenmaal bij de dierenarts aangekomen, als een voorbeeldig paard. Wat een knappe kanjer.
Onderhand was het al bijna half 6 dat we weer bij de trailer en paddocks waren met 2 goedgekeurde paarden. Op de voorbespreking moesten we nog even wachten, deze zou om 19:00 plaats vinden. Tja wat doe je dan als je zo lang moet wachten. Juist, dan ga je even een stukje paardrijden. Heerlijk een stukje gereden en gelijk even gekeken hoe het eerste gedeelte van de route verloopt.
Eerlijk gezegd vond ik dit ook wel heel erg fijn, er komt toch best een hoop op je af zo een eerste CEI en nu wist ik zeker dat ik morgen ochtend in ieder geval het eerste stuk niet verkeerd zou rijden. Na de voorbespreking hebben we de paarden op stal gezet met een lekker hapje en zijn wij ook naar ons logeeradres afgereisd. Na een hapje eten lag ik dan eindelijk pas rond 22:30 in bed.
Het gaat beginnen
Om 5:45 ging de wekker, al lag ik al strak van de spanning vanaf 4:00 wakker. Niet dat ik me heel zenuwachtig voelde, maar ik had er gewoon ontzettend veel zin in. Uit bed gesprongen, even ontbeten met een krentenbol met kaas en een kopje thee, alle spullen weer bij elkaar gepakt, aangekleed en hop naar buiten. Daar stond Anneloes al klaar met nog een heerlijk kopje thee.
Het is haar eerste keer mee als groom en ik word meteen al super goed verzorgd. Gisteravond stond er een heerlijke pasta voor me klaar en nu bij het wakker worden een lekker kopje thee. Helemaal top.
We kwamen lekker op tijd aan op het terrein en nadat we de auto hadden geparkeerd zijn we meteen naar Ghadir gegaan. Hij mocht lekker mee naar zijn paddockje om daar nog even te relaxen en grasjes te eten. Ondertussen was Jos ook aangekomen. Jos en Anneloes gaan ons vandaag ondersteunen in het veld en Tara en Marloes helpen ons in de vet-gate. Helaas kwam Jos met slecht nieuws. Sera liep tijdens de keuring niet goed en helaas liggen Donna en Sera al uit de race. Echt super kl*te om te horen en ik moest nog van start.
Het doel van de wedstrijd was natuurlijk heel houden en uitrijden, maar op dit moment leek dat een grotere opgave dan normaal. Even naar Donna toe gelopen voor een knuffel, ik moest haar gewoon nog even zien voordat we van start zouden gaan. Ze gaf me nog wat mooie positieve woorden mee en vol goede moed liep ik weer terug naar Ghadir.
We hebben hem ruim van te voren opgezadeld. Zo konden we nog even lekker aan de hand stappen op het startterrein zodat Ghadir en ik eerst even aan de situatie konden wennen. We moesten ook nog even langs de start wandelen om onze band op te halen.
Alle paarden die meedoen krijgen een band om de hals met sensoren. Als je binnenkomt in de resting-area en als je binnenkomt bij de keuring loop je door een soort boog van sensoren heen, bij de finish staan deze ook maar dan twee standaarden waar je tussendoor rijd. Zo word er op de seconden nauwkeurig gemeten hoe laat je binnenkomt, hoe laat je aanbied en hoe laat je finisht. Er kwamen steeds meer combinaties om lekker los te rijden, maar Ghadir bleef super relaxed, dus ik ben lekker opgestapt.
Regelmatig werd er omgeroepen hoeveel minuten het nog duurde voordat we van start mochten. Met nog 1 minuut te gaan stapte ik naar achteren, toen we nog een paar seconden moesten wachten draafde ik rustig aan en zo konden we rustig met 23 andere combinaties van start gaan.
Al vrij snel in de eerste ronde werd mij duidelijk dat de groep waarin ik reed veel harder van plan was om te gaan rijden dan ik. Er volgde een kleine discussie met Ghadir die vond dat hij makkelijk mee kon met deze paarden. Gelukkig had ik hem er al snel van overtuigd dat het beter was om wat rustiger te gaan rijden. Met een heerlijk draftempo reden we al vrij snel alleen. We werden nog een keer ingehaald maar ook dit maal hebben we ons niet laten verleiden om mee te gaan. Super leuk om dan van je groom te horen dat hij het heel knap vind dat we lekker ons eigen plan trekken en ons niet laten verleiden om met de rest mee te gaan.
Het eerste rondje vloog voorbij. Wel moest ik even wennen aan de markering van de route. Het eerste rondje was de witte ronde. Deze ronde was heel duidelijk aangegeven met witte tape en witte pijlen, maar normaal gesproken betekend een wit lint dat je linksaf moet. Nu dus even niet, even extra opletten. Gelukkig was de route super duidelijk aangegeven en wende de manier van markeren erg snel.
Keuring
We kwamen in een heel rustig drafje aangereden bij het poortje met de sensoren. Van te voren even stappen en afgestapt, de singel tijdens het lopen al wat losser gemaakt. Tara stond ons al op te wachten en klikte, toen we door het poortje met de sensoren waren gelopen, Ghadir vast aan een touwtje. Al lopend haalde ze zijn bit uit en verloste ik hem van zijn zadel. Zodat toen we onze koelstraat in liepen we meteen konden beginnen met koelen. Ghadir stond hier als een volleerd endurancepaard heerlijk stil staand om zich heen te kijken.
Marloes hield hem vast en samen met mij koelde we Ghadir terwijl Tara zijn hartslag in de gaten hield. Al vrij snel hoorde ik het woord goed en nam Tara het paard rustig mee naar de plaats waar er gekeurd word. Hier liepen we weer door een poortje heen. Zo weten ze precies hoe lang het paard nodig heeft gehad om voldoende te herstellen. De keuring verliep vlekkeloos, weer liet Ghadir zich van zijn beste kant zien. Echt super knap van deze pas 7 jarige puppy.
Ook de keuring verloopt iets anders dan ‘normaal’. De hartslag word voor en na de locomotie geteld. Als hier teveel slagen verschil in zitten kan dit een teken zijn van oververmoeidheid. Gelukkig had Ghadir daar geen last van en waren we goedgekeurd om de volgende ronde in te gaan. Op onze weg van de keuring naar de resting-area kreeg ik van een aardige meneer een briefje. Net een kassabon, waar alles opstaat. De tijd dat je binnen bent gekomen, de recovery, de aanbiedtijd, gemiddeld gereden snelheid en de tijd dat je weer mag vertrekken.
In de resting-area stond onder de tent een stoeltje waar ik lekker ben gaan zitten. Normaal heb ik ontzettend veel moeite met eten in de vet-gate, maar ik had nu iets nieuws bedacht. Breaker, een zakje met yoghurt en van alles erin. Super lekker en het ging erin als zoete koek, daarna nog een proteinbar naar binnen gewerkt. Dat moest voldoende zijn. Yvonne van Fithorse paardenmassage was vandaag ook mee en terwijl Ghadir lekker stond te eten controleerde Yvonne hoe zijn spieren aanvoelde. Alles voelde nog heerlijk los dus vol vertrouwen zijn we de tweede ronde ingegaan.
De tweede ronde
De eerste ronde hebben we lekker rustig aan gedaan. Bijna alles in een mooi draftempo met een paar kleine stukjes galop voor de afwisseling. Op het bonnetje dat we hadden gekregen na de keuring zag ik dat we een keurige gemiddelde snelheid hadden behaald van 14,11 km p/u.
De tweede ronde was de rode route en deze is 35 kilometer lang. We vertrokken weer alleen. De afstand tussen mij en mijn voorganger was ruim 5 minuten en wij reden, dacht ik helemaal achteraan. 90 kilometer alleen rijden is best zwaar, zowel voor het paard als voor de ruiter is een beetje gezelschap wel fijn, maar 5 minuten goed rijden leek mij wat veel. Dus weer heerlijk rustig van start gegaan.
Nadat we de eerste 10 km weer in een mooi draftempo hadden afgelegd hebben we wat meer gegaloppeerd. Ghadir voelde super goed en toen we bij het tweede groompunt aankwamen waar ik met Jos en Anneloes had afgesproken zag ik mijn voorgangers net wegrijden en aan het einde van de tweede ronde kon ik aansluiting vinden. Met nog ongeveer ruim 5 kilometer te gaan konden we aansluiten, maar al snel besloot ik om te passeren. Ghadir was heerlijk op dreef en voelde nog vol energie aan en het tempo van mijn voorgangers lag net iets lager dan dat prettig was voor ons.
Eenmaal gepasseerd kon ik al vrij snel aansluiting vinden bij de volgende ruiters. Ghadir liep heerlijk, maar ik galoppeer het laatste stuk voor de vet-gate het liefst niet meer. De rest galoppeerde weg en wij draafde in een lekker tempo naar het terrein. Waar we eerst rustig het terrein opkwamen reden we nu lekker door. Nu wisten we wat ons te wachten stond.
Vlak voordat we onder de boog door gingen sprong ik eraf en stond Tara alweer klaar om Ghadir mee te nemen naar de koelstraat. Het zonnetje was onderhand goed gaan schijnen en het was aardig warm geworden in de koelstraat. Ghadir ging weer keurig staan en liet ons lekker onze gang gaan. Ook bij de keuring deed hij het weer super goed. Fit to continue was de conclusie van de dierenarts, dus ook de laatste ronde mochten we gaan rijden.
De laatste ronde
Ghadir had super goed gedronken en gegeten in de resting area en ook Yvonne van Fithorse paardenmassage was weer dik tevreden over hoe zijn spieren aanvoelde. Rustig aan beginnen en dan tijdens het rijden voelen wat je nog van je paard kan vragen. Het is best een lastig spelletje, maar nadat we de eerste 10 km weer lekker hadden gedraafd voelde ik dat hij echt nog niet leeg was. Hij had er nog steeds zin in en met zijn oortjes naar voren hebben we nog een paar mooie stukjes galop mee genomen.
Doordat we weer rustig waren begonnen waren we weer achterop beland, maar dat maakte ons niets uit. We deden heerlijk ons eigen ding en genoten van de prachtige omgeving. De kilometers vlogen voorbij en met een big smile op mijn gezicht en een heerlijk paard onder mijn kont konden we in een mooi tempo op de finish af stiefelen. In de laatste kilometers liep ik weer in op mijn voorgangers en omdat we nu niet de vet-gate in hoefde maar op de finish afreden hebben we dit keer wel het laatste stuk gegaloppeerd.
Trots
Mega trots ben ik op Ghadir. Met een gemiddelde snelheid van 14.851 hebben we de wedstrijd goed uitgereden en behaalde we een 12de plaats. Ook hier bleek weer dat alleen al uitrijden een super prestatie is. We stonden met een totaal van 24 combinaties aan de start waarvan 16 combinaties de wedstrijd goed hebben uitgereden.
Ik ben zo mega trots op Ghadir en misschien toch ook wel een beetje op mijzelf, maar we deden het niet met zijn tweeën. Natuurlijk zijn er op de dag zelf de grooms die ons super hebben begeleid op deze mooie dag. Tara en Marloes in de vet-gate en Jos met Anneloes in het parcour.
Maar er gaat ook een hoop aan vooraf. Yvonne van Fithorse paardenmassage heeft ons tijdens de wedstrijd super goed begeleid, maar in de weken ervoor is ze ook al een aantal keer langs geweest om ervoor te zorgen dat alle spieren van alle paarden lekker soepel en los zijn. Het zadel is ook niet geheel onbelangrijk. Deze is voor de wedstrijd nog even nagekeken door de zadel pas service van Ruitershop Pas de Deux.
Daarnaast is goed voer ook heel belangrijk voor de paarden. Dit word verzorgd door Voerhandel Woubrugge met hun ruime assortiment is er voor ieder wat wils en last but not least Donna Oudshoorn van Endurance clinics. Zij heeft mij in het gehele traject naar de wedstrijd en tijdens de wedstrijd super goed begeleid, waardoor ik er echt helemaal klaar voor was en met volle teugen van deze dag heb kunnen genieten.
Vind je het leuk om ons te volgen ? Like dan mijn facebookpagina, daar is makkelijk te zien wanneer er weer een nieuw verhaal op de website staat 🙂