Blessure leed

Up’s en downs

Het leek allemaal de goede kant op te gaan. Ik kon het zelf bijna niet geloven en dus wachtte ik lang om het goede nieuws naar buiten te brengen. De eerste pasjes galop aan de longe, toen deed ik wel even een vreugde dansje. Zowel linksom als rechtsom identiek, aanspringen vanuit achter en als een mooi bolletje met een mooie hoofd hals houding sprong hij door de baan heen.

Tranen van geluk, maar toch had ik het idee dat er iets niet helemaal klopte. Regelmatig maakte ik filmpjes van zijn draven. Hij was zeker niet kreupel maar ook niet 100% zuiver. Alleen kon ik er mijn vinger maar niet opleggen waar het hem in zat. De filmpjes kregen op het soms zo ongenadige Facebook geen slecht commentaar, dus misschien was ik de enige gek die spoken zag en ook mede paarden eigenaren stelde mij gerust.

Hij had immers bijna alweer 3 jaar amper wat gedaan, vind je het gek dat hij stijf is. Maar Flame danste altijd tijdens werken, hij kon met zo ontzettend veel schwung lopen, zijn staart danste dan prachtig heen en weer en als je naar zijn achterhand keek werd je bijna zeeziek zoveel beweging als dat daar in zat. Dat had hij niet, het was stijf, niet helemaal door zijn lijf en heel scheef. Ok, dat scheef is dan weer niet zo gek na 3 jaar niksen. 

Ik belde Fanelle. Deze osteopaat heeft mij al eerder fantastisch geholpen en met haar achtergrond als dierenarts en nog menig andere titel die ze erbij mag plakken had ik het volste vertrouwen er in dat zij het wel zou weten waar het hem in kon zitten. Ik had haar gevraagd om mee te kijken met het longeren.

Ik had met pionnen een cirkel uitgezet. Op 8 punten, 2 pionnen zodat hij een mooie ronde volte kon lopen met een klein beetje steun. Op 1 plek had ik ook 3 drafbalkjes neer gelegd. Fanella kwam en Flame deed super braaf zijn ding. Hij is niet goed klonk er al snel. Niet het antwoord wat ik had willen horen. Natuurlijk had ik veel liever gehoord ; a, joh Lin, je ziet spoken, gewoon lekker aan de slag met die knol. Maar helaas en hoewel ik dit antwoord eigenlijk wel al had verwacht kwam hij toch weer hard aan.

Na wat verder longeren en nog wat op een vrije volte galopperen, kwam de conclusie dat het rechtsvoor niet goed zat. Hij zette zijn knie vast. Nu was echter de vraag, doet hij dat omdat hij linksachter nog steeds pijn heeft en deze wilt ontlasten of doet hij dit uit gewoonte. Omdat hij verder echt super loopt en zowel linksom als rechtsom eerst zijn achterbeen eronder zet voordat hij aanspringt naar de galop ging onze gedachte uit naar het tweede, gewoonte. Meneer springt ook regelmatig over de sloot en tijdens het spelen word er volop gesteigerd.

Dwingeloo

Het losmaken van de voorknie en zijn gehele gestel moest de oplossing zijn. Even een paar dagen rustig aan en lekker rechtuit, want het zal voor hem wel heel gek aanvoelen. Als je al 3 jaar op verkeerde schoenen loopt en dan ineens de juiste krijgt aan gemeten moet je ook even wennen.

Na een aantal dagen gingen we naar Dwingeloo en Flame mocht ook mee. Heerlijk, hier had ik me echt zo ontzettend op verheugd. Bij de camping mocht hij in het weiland staan met de oudjes en op zaterdag en zondag mocht ik Ipsos mee nemen. 

Ipsos is een grote schimmel die nogal aanhankelijk kan zijn maar daar leken we zo op het eerste gezicht geen last van te hebben. Ik op Ipsos en Flame aan de hand mee. Heerlijk een uurtje over het Dwingelderveld gestapt. De volgende dag stond precies hetzelfde op de planning, alleen bij het verlaten van stal kwamen we een kudde genoot tegen die richting stal ging terwijl wij net de laan uit reden.

Ipsos was het er niet echt mee eens en begon te protesteren. Normaal gesproken zou ik door zetten, maar met Flame aan de hand en een onvoorspelbaar paard onder mijn kont heb ik er maar voor gekozen om terug te gaan. Ipsos afgezadeld en de paarden weer terug gezet.  S’middags zou ik nog een poging wagen maar dan met Charlie.

Steeds meer paarden werden uit de weides gehaald en ondanks dat ik goede afspraken had gemaakt over dat Flame onder geen enkele voorwaarde alleen achter mocht blijven op het weiland ben ik toch even gaan checken. Dat was maar goed ook. Ik trof een Ipsos aan die compleet over zijn zeik was en keihard heen en weer rende over de wei. Flame liep er een beetje achteraan te rennen, niet helemaal wetend waarom ze zo aan het rennen waren, maar he Ipsos rende dus er was vast iets aan de hand.

Beide paarden waren al drijfnat, dus snel terug naar stal om mijn halster te halen en Joost te waarschuwen. Joost kwam er al snel aan en nadat we er een shetlander hadden bijgezet leek Ipsos weer tevreden en stonden de paarden weer rustig. Ik ben maar niet meer gaan rijden want ongeveer 45 minuten heen en weer rennen terwijl je alleen maar rechtuit mag stappen leek me wel belasting genoeg. 

Foute boel

Maandag weer terug naar huis en ondanks zijn avontuur van de dag ervoor leek Flame nergens last van te hebben. Alleen kregen we bij thuiskomst niet helemaal het ontvangst waar we op hadden gehoopt. In plaats van dat hij vriendelijk werd begroet, werd hij meteen weg gejaagd en bij iedere poging die hij deed om in de buurt te komen herhaalde dit gedrag zich.

De kudde bestaat uit 3 ruinen en 3 merries en deze paarden staan toch al ruim driekwart jaar bij elkaar, maar de merries waren hengstig geworden in de paar dagen dat Flame afwezig was en het leek erop dat de andere mannen geen concurrentie dulden. Niet heel fijn want hij moet nu eigenlijk even rustig bijkomen van zijn eerdere avontuur, maar de merries zijn nooit heel lang hengstig en dan zal de rust wel weer weder keren.

Helaas bleek dit niet het geval en werd er flink gejaagd. Ook als Flame weg liep of weg rende bleef er steeds 1 paard achter hem aan gaan. Mijn hart brak, zoveel tijd en zoveel moeite en juist nu hij even rustig aan moet doen word het hem dat niet gegund. Daarbij loop ik al heel wat jaren tussen de paarden, maar dit soort gedrag had ik nog nooit eerder gezien.

Het achterna zitten duurde soms gewoon meerdere minuten, alsof het een spel was voor het andere paard. Het achterna zitten werd soms door de andere paarden genadeloos afgekeurd en toch nog bleef het des betreffende paard hiermee door gaan. Het werd steeds erger tot het moment dat hij hem zelfs in een hoek begon te drijven om hem vervolgens aan te vallen. 

Flame zat onder de bijtwonden en tot overmaat van ramp had hij een lelijke wond rechtsvoor op zijn pijpbeen en een mega dikke kogel. Dit keer geen tranen van geluk maar dikke tranen van verdriet, onbegrip en onmacht. Dit ging zo niet langer en hoe fijn we het hier ook hebben gehad Flame moest verhuizen.

Verhuizen ?

Er kwam een stal op mijn pad via Facebook en zo is het balletje gaan rollen. Over de app hield ik de ‘staleigenaar’ op de hoogte en zo doende wist ze dat ik op zoek was naar een andere stal. Toen ik aangaf dat de stal waar ik was wezen kijken niks was kwam er een voorstel. Flame met 1 van haar paarden apart. Ja heel graag, was meteen mijn reactie. Ik wilde namelijk helemaal niet weg alleen de situatie leek geen andere keus over te laten.

Nadat we een plan hadden gemaakt ben ik gaan zoeken naar weidepalen. Er moest een nieuw stuk track gemaakt worden dus dat betekend palen de grond in. Veel palen de grond in. In Soest konden we 100 palen ophalen. Ze waren niet perfect, maar zoveel palen op korte termijn voor zo een klein prijsje konden we niet aan onze neus voorbij laten gaan. Dus s’ avond naar Soest om palen te halen. 

Daarna zijn we anderhalve week keihard bezig geweest om 1 van de weilanden opnieuw in te richten voor Flame en Jinx. Alles in mijn lijf deed op een gegeven moment zeer, maar 20 gaten boren in gortdroge kleigrond is ook geen makkie. Gelukkig kreeg ik hulp van de ‘staleigenaar’ en mijn lieve man. Ook de man van mijn moeder en een vriend hielpen mee en zo stond er ineens een prachtig schuilhok voor de 2 pony’s.